Waar de Apennijnen beginnen

Over de cultuur en de natuur van het gebied van de Quattro Province

Mount Alfeo, and mount Carmo behind, seen from Capanne di Cosola / Fabrizio Capecchi

 

contact: redazione@appennino4p.it
wie maakt deze site ; auteursrechten


English ; Deutsch ; Français ; Occitan ; Català ; Castellano ; Sardu ; Italiano ; Ticinees ; Bulgnais ; Română ; dialetto di Voghera, Massinigo, Menconico, Artana, Daglio, Carsi

 

De Apennijnen, de bergketen die de ruggegraat van het Italiaanse schiereiland vormt, beginnen bij de Passo del Turchino, tussen Genova Voltri en Alessandria. Er is wel eens geopperd dat de naam Apennijnen afkomstig zou zijn van Pen, de Ligurische god van bossen en bergen. Daar zouden dan tevens de namen van de bergen Penna en Penice vandaan komen.

big scale map Deze webpagina's gaan over het meest noordelijke deel van de Apennijnen, over een groep bergen en dalen, die, administratief gezien, onder vier verschillende regio's vallen: de provincies Genua (hoort bij de regio Ligurië), Alessandria (regio Piemonte), Pavia (Piemonte) en Piacenza (Emilia-Romagna). In cultureel opzicht vormt dit gebied echter wel degelijk een eenheid, waar de bevolking eeuwenlang eenzelfde soort leven heeft geleid. Men verbouwde er graan, aardappels en kastanjes, men hield er geiten en koeien en de dorpen werden op een karakteristieke manier gebouwd. Men kende elkaar en men trouwde makkelijker met mensen uit de andere dalen, dan met de bewoners van de nabijgelegen Povlakte. Deze culturele eenheid komt het best tot uiting in de traditionele volksmuziek, die daarom Quattro Province wordt genoemd, en die term wordt dan ook gebruikt om het gebied waarover we het hier hebben te definiëren.


Een land van bruggen

Bobbio. Ponte medievale gobbo sul Trebbia / CG In de volksverbeelding wordt de bouw van een brug geassociëerd met het duistere werken van de duivel en dat is makkelijk te begrijpen: bruggen vormen immers verbindingen en de duivel is "degene die verdeeldheid schept" [...] Omdat hij in de volkscultuur meer een lastig aardmannetje is dan de verpersoonlijking van het kwaad, roept hij met zijn negatieve invloed het beeld op van de weerstand tegen elke poging tot verbinding, tot het oversteken of doorwaden. In wezen zit er een waardevolle kern in zijn wanhopige weerstand tegen contact, verbindingen en communicatie: de verdediging van de eigen identiteit, van het specifiek zijn, maar deze wordt verkeerd begrepen, namelijk als het zich af willen sluiten voor het 'andere', een absolute en halsstarrige weigering.

De "Ponte Gobbo" bij Bobbio, die de twee oevers van de Trebbia met elkaar verbindt, roept deze gedachten bij mij op, omdat het complexe geheel van meervoudige tegenstellingen, van eenheid en conflict, afsluiting en uitwisseling, opening en isolement, zich in deze dalen, die wij inmiddels "Quattro Province" zijn gaan noemen, in al zijn facetten openbaart. Dalen, waar duizend jaar oude paden doorheenlopen, wegen van marskramers en zouthandelaars, over grind en door waterlopen, tussen de steiltes van de toppen, blauw en groen, die in het noorden worden weerspiegeld door de nevels van de vlakte en in het zuiden door de bleke gloed van de zee. Dalen die een eeuwenoude onderlinge verbondenheid kenden, gemeenschappelijke gebruiken hadden, uitgestrekte weiden en een overvloed aan water. Maar er waren ook afgelegen kloosters, barre levensomstandigheden en mensen die hun bestaan sleten zonder ooit een andere horizon te zien, en oude, bloedige, vetes. Dalen die nu overwoekerd zijn door ondoordringbaar struikgewas, met overblijfselen van dorpen, die het hebben afgelegd tegen de vegetatie, duister en verlaten.

Paolo Ferrari Magà
(Dalla val Trebbia alle "molte province" = World music magazine. 62 : 2003.10. p 5-7)

Waar de Apennijnen beginnen : Over de cultuur en de natuur van het gebied van de Quattro Province / redazione ; Danielle de Baat : versione olandese ; © autori -- <https://www.appennino4p.it/index.ne.html> : 2006.05 - 2013.07 -